Woar ereguster
t laand nog saai,
altied groen leek
kreeg guster aal
n aander aanzien.
Veurzichteg blonken
gele steerntjes
tussen gras en ruut
zich koesend ien
de veurjoarszun.
En vandoag
dragt het t weiland
heur groen met
gele noppen
bezaaide feestjurk
dat hel oplicht
as zun en wiend
heur kleed beroert.
En mörgen,
zo de wiend t wil,
lotten duzenden
pluzebollen hun
hun noazoaten lös
om op goed geluk
del te komen
te oarden, om
vannijs t rad
ien beweging
te brengen