Maans was er doodschoon met verlegen, hij had er pien ien t lief van. Sinds de kerstdoagen was zien lutje hondje Pjotr hielemoal uut t stuur. Hij wol niks eten, lag de hiele dag stief tegen de verwarming aan en was met gien stok noar buten te kriegen. Vanmörgen had er n wies besluut nommen, hij het et hondje ien n dekentje wikkeld en is noar de veearts goan. Eileks was de veearts allinneg geschikt veur koeien en peerden, mor Maans wist et aans ok niet meer.
t Is rusteg ien e wachtkoamer, Piet Veenstra zit er met n knien op schoot en verderop een onbekend vraauw ien mantelpakje met n deftig sjaaltje om met n aangekleed poedeltje noast heur. Het minskje is drok ien gesprek met Piet.
‘Nou de trimsalon al een maand sloten is, raakt de vacht van FiFi helemaal in de tuis. Ik kan er met geen borstel meer doorheen komen en ben der ja schoon verlegen mee! Misschien dat de dierenarts het wel kammen kan of me een ontheffing geven kan voor n hondentrimmer. Dit lijkt me toch zeker wel onder essentiële zorg vallen, ja toch?
De zoemer gijt, de deftige doame vertrok noar de behandelkoamer.
Piet en Maans roaken aan e proat. Eerst hebben zo nog even de gek met et poedelwiefke, mor al gauw komt et gesprek op Corona en vaccinatie.
’Wat dustoe Maans, as de brief met de uutneudeging veur de prik ien e bus vaalt. Gijstoe henne of gooist et ien e kachel.’
‘Dat wiet ik nog niet Piet jong. Ik krieg ok altied n oproep veur de griepprik. Mor die heb ik nog nooit hoald. Ik ben ja nooit ziek. Doe dan Piet?’.
‘Ik struup de boksem zo van e kont dan kinnen ze mor roak prikken! Ik ben er strontzat van om elkeneen uut e weg te goan. Ik wil weer es noar de kroeg en weer oefenen met mien shantykoor! Lekker zingen met n potje bier en slap ouwehoeren.
‘Nou ja ik zal der nog es over noadenken. Ik huuf t ok niet allineg veur mezelf te doen, mor ok veur jim! Zo is t ok nog es.’
Pjotr en Piet’s knien heuren de discussie aan, mor moaken zich niet drok over vaccins.
‘Doe hest geluk had, bist met Kerst niet ien e pan kommen!’: grapt Pjotr.
‘Joa ik niet, mor mien kirrel hemmen ze oppakt en opvreten, de bliksems! Nou blief ik allinneg over met 14 jongen van 3 week old. De bevalling was ok al gien succes, ik heb al n hiele tied pien ien t lief. Nou komt et emotionele verlies van de beste dekram van t dörp der nog es bovenop!’
‘Tsja een knien wikt, mor de mens beschikt, wel wiet bistoe zelf of één van dien jongen aankommend joar aan e beurt. Ik zol mor niet te veul vreten!’
‘Mor wat is er met dij dan Pjotr, woarom bistoe hier?’
‘Ach man ik heb ok al n dikke week pien ien e moag. Tweede kerstdag kreeg ik van Maans restjes, mor ik had et nog niet deurslokt of t was asof ik stienen opvreten had.’
De zoemer gijt twee keer, Piet gijt met et knien noar de olle veearts en ien e deuropening van de andere behandelkoamer stijt een jonge juffer. Ze kikt Maans vriendelek aan en wenkt hum, hij lopt noar heur toe.
‘Hallo ik ben Stella. Ik werk hier vanaf vandaag als specialist voor huisdieren en kleinvee. Was is er aan de hand met deze kleine, lieve rakker’.
Maans vertelt over zien zörg en Stella wil eerst mor es n fotoke moaken van Pjotr zien moag. Ze aait Pjotr over t buukje, ‘rusteg aan mor jonge ik doe je geen pijn’As de foto kloar is hoalt Pjotr opgelucht oadem, pff dat was wel even spannend, mor de juffer had woord holden, t deed niet zeer. As de dierenarts de foto bekeken het, kikt ze Maans serieus aan en zeit:
‘U heeft haas of eend gegeten met de Kerst en de restjes aan uw kleine vriend gegeven?’
‘Joa, hoe wieten joe dat. t Was n mooie vette hoas, kon hum niet eens op ?’
Stella wiest op n poar kleine ronde veurwaarpkes op t schaarm.
‘Kijk twee kogeltjes in zijn maagje, dat zal hem pijn doen en daarom wil hij niet eten!’
‘Ik docht nog wel dat ik die hoas zo goed noakeken had, domme klojo die ik ben!’Pjotr krigt n roeske en dan gijt Stella met n slankje met n magneetje ien e weer. Niet veul loater leggen der twee stuks hoagel op t bordje op toavel’. Pjotr voelt zich drekt een stuk beter, zeker as Stella hum weer begunt te aaien en te knuvveln terwiel ze ien t honden patiëntendossier kikt.
‘Wat een alleraardigst lief scharminkeltje, heeft ie ook nog steeds plasproblemen?
Maans knikt en Stella geft hum een potje met piltjes met om deur t voer te doen,
Eenmoal weerom op e fiets strikt Maans et hondje over de kop en bezweert.
‘Vanòf nou krigst allinneg nog mor lekker gesneden vlees, want ik wil dij nog lang niet kwiet en dan prak ik dien plaspiltjes der deur. Bist straks weer hielemoal de olle. Kinst nog joaren met. Pjotr doezelt nog eefkes vot ien zien roeske van zonet en dreumt alvast van zien volgende bezoekje aan die lieve Stella. En die piltjes opvreten, dat wiet er nog zo net niet!