Een lied veur dij, een wichtje amper achttien joar,
Ik ken dij niet mor zag dien noam ien n gedicht
En toen n foto, een verhoal,
Dien beeld gewoon ien mensentoal
Doe werdst n wichtje met n noam en een gezicht
Doe kiekst hiel bliede, opgewekt, de wereld ien
De toekomst is veur dij een onbeschreven blad
Doe hest nog dreumen, hest nog tied
En bist de wilde hoaren kwiet.
Doe stijst nog aan t begun en ach wel dut dij wat
Mor donkere machten hemmen altied eigen plannen
Een leven is veur hun een nummer, een dossier
Ok doe ontkwamst niet aan die macht
Dien dag verandert ien n nacht
Een koffer en de trein, woarhinne, gien idee
t Blad bleef onbeschreven, doe bleefst achttien joar
Dien noam, dien foto werd veur ons n monument
Dien beeld is mij al zo vertrouwd,
Mor wat mij eigelek wel benauwt,
Hemmen wij dan toen de tekens echt niet onderkend.
Het beeld verschuuft, ik zie n foto van vandoag
Een wichtje kikt verwachtingsvol de wereld ien
Het is n foto, een verhoal
Een beeld, gewoon ien mensentoal
Al weer n wichtje met n noam en een gezicht.|
Mor donkere machten hemmen altied eigen plannen
Doe bist een nummer, een dossier, een document
Mor doe hest foto’s, een verhoal
Herkennen wij nou wel dat signoal
of is t weer onbekend en daorom onbemind.
Een lied veur dij, een wichtje amper achttien joar,
Ik ken dij niet mor zag dien noam ien een gedicht
En toen n foto, een verhoal,
Dien beeld gewoon ien mensentoal
Doe werdst een wichtje met n noam en een gezicht
Een noam en een gezicht