Gefluuster ien t duuster
d’ Olle wilg is vot.
De jonge beuk
die altied
ien zien schaduw stond
groeit ien t licht
de ruumte dicht
en fluustert
ien t duuster
noar d overbleven stam:
“Ik mis die zo,
dien zuchten en dien kreunen,
dien steun ook ien mien rug”
moar hai heurt
niks meer terug,
gien tak ziet er meer wuiven
allain de grote paddestoel
op d overbleven stam
liekt n klain stukje
op te schuven.