Bomen, strak ien t gelid as n leger gardisten tegen de graauwe groeterge horizon. Op et breekpunt van laand en lucht de bleke sun…
Lot mij lös! Hol mij niet vast aan dat touw dat mij een gevoel van schienvrijheid geft. Ik rek en trek, voedt deur de wiend.…
De bomen proaten niet meer met nkander Het gras holdt hum stil, de woerd zien vrouw is vot: Hij boant hielmoal allinneg zien weg…
Bij elke stap meer löskommen van de vaste wal met aal zien beslommeringen. Aal meer spiensels verwaaien met t striemende zaand op bulten of gliesteren…
Zittend, noast mien biezundere muurtje, metselt van stenen uut een veurege eeuw, miemer ik over mensen uut mien dörp die verdwenen binnen aachter t gedien…
Golven nemmen gien òfscheid Golven nemmen gien òfscheid gliek de Titanic t gevoel veur wotter verloor tegen de golven gien dag zee. t Roepen en…
Teken an e waand Rogge en riepeltocht hemmen e ruumte opgeven, minsen hemmen heur haanden òftrokken van dit laand niet meer van melk en hunneg, …
Mooi nijs veur Coby, heur boek "Granaatjes met een gouden slot" is opnij drukt en dizze keer uutgeven deur n echte uutgever.Vandoag ston er ien…
Ien t mörnlicht van de veurjoarszun torent er boven Grunnen uut, klokken roupen t vertraauwd geluud van zundagsnuigen en nij begun. Örgel speult boven…
Zundagmörgen ien meert Stroalend mörgenlicht, Verse mollebult – Poes koestert heur Ien e zun, Smeltend ies Op bevroren gras – Ja wis, t is e…