Toen Maans noa 45 joar trouwe dienst met pensioen goan was, kreeg er van zien directrice ok nog een mooi envelopke met. Hij verboasde zich over de ienhold en liet er envelopke aan zien hondje Pjotr zien: ‘Dit wordt een nije fiets, jonge, met een bakje veur dij!’.
Aanderdoags was er noar de fietsenmoaker goan en had zichzelf een stoere electrische fiets uutzocht. Zoéén met een steunder boven et veurwiel woar een bakje op vastmoakt worden kon. Eénmoal thuus had er Pjotr ien et bakje zet en hadden ze een proefritje moakt.
Ze bennen het dörp nog mor net uut of Maans begunt vrolek uut volle borst te zingen. Pjotr wol zien pootjes host wel veur de oren doen. Zo vaals as een kraai, dat mog wel wat minder.
Nou moeten jim wieten dat Pjotr een klein en old keeshondje is, die miest om et half uur pissen moet. Noa een poar kilometer fietsen begon Pjotr dan ok te draaien ien zien bakje en te janken.
Maans kneep ien de rem.
‘Moest pissen zeker?’
Pjotr was al laang en breed uut de bak sprongen en strekte zijn rechterachterpootje uut en begon te struuzen.
‘Zo doar wastoe ok wel aan toe, wat een stroal veur zo’n lut hondje!’
Pjotr keek verboasd op en zag aan anner kaant van et stek een dikke olde bok stoan. Nou moeten jim wieten dat dieren goed met mekoar proaten kinnen en dat ze minsen ok wel verstoan, mor zo slim binnen om niks weerom te zeggen. Dan kin je net doen asof jeet niet begrepen hemmen!
Pjotr keek de dikke bok, die een poar gigantisch ballen onder et lief hangen, op en del aan.
‘Ja gelukkig. Ik ben weer leeg, mor dat kin we van dij niet zeggen’
De bok mekkerde trots.
‘Moest vanoavend mor es weer kommen. Dan zist wat zien. Ik was al uut de productie, mor de boas het me weer van stal hoald en et bordje ‘Bok, ter dekking’, weer ien de tuun zet. Zien gewone handel gijt slecht met die Corona-boudel en zo kin er mooi een poar cintjes metpikken. En ik heb der wel oardegheid aan. Wiest wel een olde bok …….’
Ja dat van die ‘gruune bladjes’ doar had Pjotr wel voaker van heurd.
‘Mor hoe voak ien de week moest dan jongen?’
‘Nou gauw een keer of vief en der binnen topdoagen bij dan krieg ik morregns en oavends één geit op bezoek. Mor net zo makkelek heur!
Pjotr keek de bok bewonderend aan.
‘En dat op dien leeftied! Ik vien et een hiele prestatie!’
‘Ik geef der niks om jong, al kommen der ok 10 ien de week! Ik spring op commando. En as t een lösse flodder is, dan kommen ze nog een keer weer. Der zit dekgarantie op!’
Met heurde de bok dat zien boas in t hok verderop brokjes in de voerbak gooide. Hij bedocht zich niet, draaide zich om en vloog op een drafke noar et hok en sprong met een flinke gang over de hoge drempel.
Een net wat te hoge drempel zag Pjotr en de bok zien veul geprezen gereedschap kletste haard tegen de balk.
Pjotr mos eefkes slikken en was bliede dat Maans hem veurzichtig weer optilde en ien zijn bakje zette. Hij vuulde de pien zelf nog zo bot dat et niks schillen kon dat Maans vals begon te zingen: ‘Wie dot mij wat, wie dot mij wat, wie dot mij wat vandage’