Krookjes van hoop
Op kerkhof stait n wilg
te dreumen ien zun.
Krookjes ien blui
kieken bie stam omhoog
asof ze dreumer roupen:
wor toch es wakker,
hest ons al zain?
Wie vieren hier t veurjoar,
kiek, ons gele hartjes
stoan open noar de Zun
dai ons ontvollen het
as taiken van Hoop,
wie bennen wel even dood west
moar kiek ons toch es leven!
De dreumerege wilg leeft op
van al dat jonge gruin,
bekiekt de kleuren
wit, geel, paars,
heur mooie open hartjes,
bedenkt hou voak
hai snoeid is en
weer uutlopen.
Hai groet de bliede krookjes
met boegend takgezwaai,
n zwaarde kraai schrikt op.
Kerkhof dommelt deur,
dreumt over Grode Zummer.
Coby Poelman-Duisterwinkel
Uut: ‘Grunneger Biebelgedichten‘