Oflopen week ben-we weer es goed confronteerd met de jeugd van tegenwoordeg. Nee, dat zeg ik verkeerd, met n hiel klein deel van die jeugd. Het overgroote deel zit wel goed ienmekoar. Bennen fijne kiender. Mor dat aandere deel was dus aan t rellen en dat ging goed te keer. Op n manier woar wij, vroeger as kiender niet aan denken duurden, gewoon alles sleupen, met grof geweld en der niks om geven dat er mensen gewond roaken. En loat het nou zo wezen dat ik toevalleg dizze week ok confronteerd werd met de belevenissen uut mien eigen jeugd. Ik ben geboren en opgroeid ien Nijziel mor we wonende buten t dörp. De Facebook groep Historisch Niezijl genoot van e week van allerlei jeugdbelevenissen. Dat begon met n stukje van Suzan uut Lelystad:
Over rellende jeugd gesproken;
Heel lang geleden, een zomer die tien jaar duurde…Elke avond naar buiten, beginnen met blikspuit bij Chris van der Vinne voor de deur. Daarna het dorp door, een soort van speurtocht, overal tekens achterlatend. Verschillende kleuren en vormen, want ja, elke dag een ander teken, op muren, stoepen, overal. En dan belletje trekken, en een beetje zenuwachtig, steentjes tegen de ramen bij Gosse Noordewier. Hard weglopen met zijn allen.
Ik herinner me;
Het dorp was van ons, een gevoel van vrijheid! Wie waren we, wie waren daar allemaal bij? Waren we met ongeveer tien? Wie weet dat nog?
Groet, uit Lelystad.
En hierop kwam dus reactie en niet zo’n beetje ok. De meesten hielden zich bezeg met onschuldege spelletjes zoas blikspuit, prumen jatten, pijltjes schieten en söms witte beskes of kluutjes klei. Ze gingen votverkroepertje speuln ien t bos, ( niet meer dan n poar bomen om e Hervormde Kerk) Oorlogje speulen en schieten met spruten. Dörpsbewoners konden soavends veur Klaas de Boer uut Kommerziel spruten doppen. Dat werd per kist betoald en doar was veul animo veur. Mor t leverde ok wel wat rebulie op, want as er te min aanvoer was dan werd er host vochten om kisten met spruten. De kiender niet, die hadden over t algemeen een gruweleke hekel aan die röt sputen, het ging ten koste van de vrijheid. Nee, zij speulden oorlogje met stoapels kisten aan weerskanten van e stroat en dan mekoar bekogeln met spruten.
Ien die tied wa-der nog gien riedende rechter, aans was die ok ien Nijziel neudeg west. Der gijt nog altied n verhoal rond, t verhoal van ‘t Geheim van Olle Hoaven’. Dat ging hierom: der was één die had n schut ploatst die uutkwam vlak veur de uutrit van n aander en t hiele uutzicht belemmerde. Doar kwam n barg gedonder van en de smid ien t dörp werd der op aankeken. Die femilie wa-der zulfs angsteg van. Het broeide ien t dörp en op n zummeroavend is der één west die der veur zörgde dat t hiele schut spoorloos verdween. Zo löste je dat op ien Nijziel. De politie kwam der over heer, mor tot op e dag van vandoag is het n geheim, al bennen der wel n poar die wieten wel of het doan het. Mor bie dit soort dingen bleef het.
Het was alpmoal aans as vandoag de dag. Mor Jan uut stad die ok uut Nijziel komt wiet het aan het enne op Facebook mooi te zeggen: En die herinneringen pakken ze ons nooit meer af, de eenvoud van al die dingen is niet te vergelijken met nu, we leven in een hele andere tijd, ook deze tijd heeft iets moois en kinderen groeien anders op , ik zie dat weer doordat mijn kleinzoon veel bij ons is en ook met de dingen die we nu hebben geniet ik met volle teugen, computers en de tablet zijn niet meer weg te denken in deze tijd maar we grijpen de kansen .
Ik kin t allent mor met Jan eens wezen. Lös alles ien vrede op met mekoar, dan komt et goed.