De woorden die aans vlot uut de pen rollen,
loaten me schoamachteg ien e steek. Met
ofhangende scholders, d’elleboog op de toavel,
de haand onner de kin, vollen op t gezicht,
wacht ik op d’ienspiroatsie die schienboarliek
n vrije dag nomen het. Ik maggel doedels
op e raand van t schriefblok, zie n kerk maank
t greun dat versloddert, n vliegtuug oarzelnd
ien e lucht, twee treinen die mekoar veurbij
roazen, tied en tiedgeest, niet begriepend.
loaten me schoamachteg ien e steek. Met
ofhangende scholders, d’elleboog op de toavel,
de haand onner de kin, vollen op t gezicht,
wacht ik op d’ienspiroatsie die schienboarliek
n vrije dag nomen het. Ik maggel doedels
op e raand van t schriefblok, zie n kerk maank
t greun dat versloddert, n vliegtuug oarzelnd
ien e lucht, twee treinen die mekoar veurbij
roazen, tied en tiedgeest, niet begriepend.
t Bovenstuk van e pen is niet zo lekker
as t liekt. Mien ogen stoaren woazeg
noar n kerk woar gien mens n voet zet,
lözze stenen ien rekloametied aanboden
worden veur 10 euro t stuk, de bomen
op n kapvergunning wachten, t vliegtuug
met veul gebeer land is op n ploatje
ien t Dagblad, de treinen barstendevol
over enkel spoor noar de toekomst online
jakkern met staarke wenst noar ienvoud.