Menu Sluiten

Berend: Bevrijdingsdag – Geert Zijlstra

‘Ondernemmen is veuruut kieken!’ had Berend zien olle economieleroar altied zeid. Dus toen bekend wer dat op 28 april de terrassen weer open gingen, had Berend de wetholder opbeld. Of t gien goed idee was om die dag, op t pleintje tegenover t gemeentehuus te goan stoan met kovvie, gebak en lunchgerechtjes. Niet veul loater kreeg er bericht dat er n positieve grondhouding was en dat er n dagvergunning aanvroagen kon. Tot Berend zien grote verboazing was alles ien n ommezien regeld.

Vanmörgen i-der om 10 uur met Hetty ien e foodtruck stapt en goan ze op weg noar t Roadhuusplein. De standploats is met roodwitte linten en de tekst ‘Berends Foodtruck’ markeerd en zelfs de stroomkoabel leit al kloar. Hij kin zo ienprikken. Stoeltjes en toaveltjes ien buten en eileks bennen ze der om 11 uur al kloar veur. Mor de gemeente was dudelek west, pas open om 12 uur.

‘Mag ik twee koffie van u’

Twee doames van middelboare leeftied hadden hun E-bikes op e stander foodtruck zet hadden en ploften met n diepe zucht op e terrasstoeltjest. Hetty antwoorde dat ze eefkes geduld hemmen mosten. ‘U kunt nu alvast de bestelling plaatsen dan bent u om 12 uur meteen aan de beurt’ zei Hetty

‘Oh, dan rijden we eerst nog even een blokje om, maar zet de koffie en het appelgebak alvast klaar.’

Niet veul loater komen Maans en Pjotr der aanlopen, Maans gijt bij n toaveltje zitten en Pjotr springt op schoot.

Hetty herhoalt wat ze net ok tegen de twee doames zeid het. Mor Maans blift mooi zitten. Hij het ja alle tied van e wereld. Doe mij dan straks mor: ‘ Eén kovvie en dien dikste hamburger, is dat de BerendBurger?’ Pjotr hiemt en poest let zien tong uut e bek hangen. Hetty aait hum om e kop.

‘Zal ik de hond alvast een bakje water brengen. Hoe heet ie?’

‘Dit is Pjotr en ja, hij het dörst, net as zien boaske, dus groag’

As Hetty terug komt met wotter begunt Maans drekt te reveln.

‘Wat hemmen Pjotr en ik hier noar uutkeken! Al vief moand gien terras, gien lekker bakje kovvie of n koel glas tapbier. De centen branden mie ja ien e buutse, je kinnen der gien kaant met uut. Me dunkt ik blief hier de hiele middag mor zitten.

‘U bent hier de hele middag welkom meneer, we zijn er tot zes uur!’

Rondom et pleintje worden meer stoeltjes en toaveltjes buten zet, de visboer zet zien kar aan e andere kant van t plein en met rinkelende bel komt de ijscoboer aanrieden. Om kwart veur twaalf is t al gezellig drok op et plein en bennen de mieste toaveltjes bezet. De klok op t gemeentehuus geft de tied precies aan en asof t òfproat is. 10, 9, 8,  7, 6,  et hiele plein telt òf,  5,4,3,2,1 en om klokslag 12 uur kommen serveersters, koks, ijscoman en visboer ien actie. Der gijt n gejuich op en de beiaardier is ok op de hoogte want: ‘Et het nog nooit zo donker west ’ van Ede klingelt over et plein. De doames van e E-bikes hoalen de kovvie met appeltoart op. Maans krigt zien bakje kovvie en de Berendburger en verderop bij de pizzeria stoan de stroatmuzikanten uut de Andes al kloar met panfluit en gitaar.

De wetholder lopt vanuut t gemeentehuus en recht op Berend òf.

‘Dit heb jij op gang gebracht Berend! Na jouw verzoek heb ik in een belrondje de  ondernemers uitgenodigd die hier normaal op de weekmarkt staan. Zo wordt  het een mooie bijzondere lentedag!’

Berend kikt over et volle plein noar al die minsen die der schienboar slim aan toe wadden om ien e zun wat te eten en te drinken. Hij geft zien Hetty een dikke, vette knipoog as ze veurbij schuvelt met n bret vol kovvie en gebak en ropt er vanuut de truck ‘Bevrijdingsdag is dit joar een week vervroegd!‘

Maans stekt zien doem op en vernemt niet eens dat Pjotr t leste stukje van e hamburger van toafel pikt.