Zo voak loop ik dizze olle weg òf,
die der sinds tiedstieden leit.
Doarnoast lopt de tocht al krekt zo lang.
Gien herinnereng die aans vertelt.
n Koppel ganzen op e trek vlugt hoog over.
Kraaien fladdern wat boven d’akkers as
stippen van troag rollende dobbelstienen
boven toavel, krekt gliek het aantal ogen.
Mien voeten vienden verzonken stienen,
volgen boskes langs t iensleten pad van
mien bestemmeng, en herinnerengen
hecht an t uutsleten spoor van mien löt.
Gedachten moaken heur lös uut t holt
as duven op zoek noar nijlaand.
© Willem Tjebbe Oostenbrink
t Gedicht Spoor is òfkomsteg uut de bundel Uutkomst (Drentse Boek Beilen, 2024)